معلم خوب من؛ دیروزهایم پرازخاطره با تو بودن است، با توشنیدن، با تو راه رفتن، با تو دویدن، با توخندیدن، با تو گریستن... دیروزم گرچه گذشت اما یادش همیشه با من است، زیرا که از تو درس صبوری در برابر باد، مهربانی درکنار باران، خوش‌قلبی درمیان سنگدلان، و دلیری درمقابل طوفان حوادث را آموختم. معلمم! ای اسطوره‌ی وفا و یکرنگی، کف دستانم اگر از ترکه خشمت سرخ شد، درعوضش یاد گرفتم دروغ  بد است، به بدی نادانی‌هایم! وقتی اشکم روانه کوچه‌های چشمانم بود صبورانه دلجویی‌ام کردی و با انگشتان گرمت، تنهایی‌ام را روانه دشت دلواپسی نمودی... دوستت دارم بیشترازستاره‌های آسمان و فراتر از قله‌های الوند. امروز که یادت را بر صفحه کاغذ می‌نگارم به خاطر داشته باش که سهم بزرگی از خاطره‌هایم ازآن توست و مهربانی‌هایت... توراسپاس بخاطرهمه خاطره‌های زیبایت... توراسپاس بخاطربودنت... توراسپاس بخاطرهستی‌ات...